SEVDİĞİM ŞİİRLER SERİSİ

 62-

KAĞITTAN GEMİ

üstüne yaşamın serdiği perdeyle

geliyor ipi kadın, inceldiği yere

acısını asıyor ve bakıyor üstünden

perdenin: evreni beyazlarcasına

kirleniyor çamaşırı işçinin

 

sonra yıkıyor onları karısı ve asıyor

kendisini de asarak aynı çamaşır

ipine. İçi kirli su dolu çamaşır

leğeni kalıyor geride. Bir de umudunu

kağıttan bir gemiye yükleyen

ve suda yüzdüren çocuk

 

ZAFER EKİN KARABAY