SEVDİĞİM ŞİİRLER SERİSİ

 32-

ÜZÜLMEDİM DİYEMEM

Ey aşk, yaptığını beğendin mi:

Yetimler gibiyim ziyafetten aç dönen

Ters yakılan sigara, hemencecik söndürülen

Yoksulluk ile vakit geçer mi…

 

Uyanmış kalmışım nasıl şey bu

Toprağa baktım yerinde yoktu;

Şiirden aşağıya attım kendimi

Düşerken düşündüm ölmesem mi

 

Anlatıyorum hiç konuşmadan

Buğdayın içini dökmesi gibi…

Bugün dalgınım, dün de dalgındım

Aç bile değildim aynaya bakmasaydım

Dünden kalan yemekleri yerkenki gönülsüzlük gibi

Buradayım…

 

Burayı sevmiyorum bahsetmişimdir

Unufak olmak iyidir olmamaktan

Hiç böyle demedim, yarabbim bilir

Bu bozuk güzellik kalbimi yoran

 

Bir sandalye çektim zor günlerin altına

Ah ama,

 

Kimse yüz vermiyor bana, sandalye bile

Beni çağırıyor, yarım kalan ne varsa

Bana düşüyor, her yağmur tanesini

Suya götürmek, o serin ırmaklara

 

Öyle ya,

Bir almanı herkes tanır miğferi varsa

Moskofu da tanırlar yatıp uyumamışsa

Bunları şunun için anıyorum burada

Kim tanır beni şaşkınlığım olmasa

 

Bağırıp duruyorum denizin ortasında

Su buradan ne kadar uzakta

 

İbrahim Tenekeci